Beni seviyorsan, bende seni seviyorum.
Biri tarafından seviliyor olmak müthiş bir duygu. Sevdiğin biri tarafından seviliyor olmak ise tartışmasız muhteşem. Peki sevmek için diğerinin seni sevmesi gerekir mi?
İnsanın en derin ve en gerçek özlemi sevgi arayışıdır, derler. Sevmek istediğini söyler, sevmeyi de dener. Acaba tüm bu sevgi arayışında ve özlemi içinde sevmek yerine sevilmeye mi ihtiyaç duyuyordur?
Sevgili EGO’muz sevilmek hatta çok ama çok sevilmek, kabullenilmek ister. Koşulsuz sevilme onun içindir. O koşulsuz sevildiği zaman her şey mükemmeldir. Ama ondan bir şey beklenmesin, koşulsuz sevilsin, hata yaparsa affedilsin, olduğu hali ile kabullenilsin ki değişmek zorunda kalmasın ister.
Beni seviyorsan, bende seni seviyorum.
Koşulsuz sevgi dendiği zaman aklıma her zaman çocuklar geliyor. Öncelikle çocukları ele alalım. Onlar henüz her şeyi yeni öğreniyor, hata yapacaklar, inatçı olacaklar, kızacaklar, bağırarak konuşacaklar, girilmemesi gereken yerlere girecekler, bakılmaya ihtiyaç duyacaklar, odalarını kirletip temizlemeyecekler, evi dağıtacaklar, en sevdiğimiz vazoyu topu ile oynarken kıracaklar. Anne ve baba olarak ne yaparlarsa yapsınlar, kızacak olsak bile onları sevmeye devam edeceğiz. Sevilmek ve kabullenilmek istediklerinden zamanla isteklerimize uymayı deneyecekler. Beni seviyorsan, bende seni seviyorum demediğimiz yegane minik insanlar onlar. Zaten onların derdi sevilmek ve kabullenilmek. Biz oyuncak almadığımızda küsecekler ama sonra bir anda her şeyi unutup yanağına gelip öpücüğü konduracaklar. Onların sevilmeye ama aynı zamanda sevgiyi ifade etmeye ihtiyaçları var. Sevgilerini içlerinden geldiği gibi ifade etmek onlar için zor değil çünkü kaybetme korkuları, yanlış anlaşılma endişeleri yok.
Dikkatinizi çekti mi bilmiyorum fakat genelde bizi seven insanları severiz. Bize ilgi gösteren, bizle beraber olmak isteyen insanlara ilgi duyarız. Ev hayvanımız bile bizi sevmiyorsa ona karşı ilgimiz azalır. Facebook’ta veya instagramda statülerimizi, zevklerimizi, fotoğraflarımızı, videolarımızı like edenlere karşı ayrı bir hoşnutluk duyarız.
Beni seviyorsan, bende seni seviyorum.
Sevilmenin peşinde olan egodur sadece. Çocukken bu ego şekillenmeye başlar, asıl olay ergenlikle beraber beni sev ve kabullen diyen zihin sesinin ego ile beraber yankı yapması. Çünkü o çocukluk zamanlarındakini ister, haklıdır da hiç bir şey yapmasına gerek olmadan hata yapsa bile seviliyordur. Şimdi hata yaparsa sevdiğini kaybedebilir, dışlanır, ötelenir.
Sevgililer arasında en can alıcı nokta seni seviyorum cümlesini ilk kimin söylediği anla başlar. Onun söylemesini beklersin, dilersin, hatta zorlarsın… Beni seviyorsan seni seviyorum demek değilde nedir sizce? Gerçekten sevgiyi hissederek mi yaşıyorsun ilişkini yoksa sevgiye ihtiyacı olan EGO’nu beslemek için mi?
Sana ilgi göstermeyen biri listeden çıkar, bazıları içinde gerçek hedeftir. Ona kendini sevdirmek, kabullendirmek için her şeyi yapar, değişir, dönüşür, onun istediğini düşündüğü kişi olmaya çalışırsın. Sevildiğini sanar ama aslında ötekinin EGO’sunu beslediğini umarım kısa zamanda fark edersin.
Beni seviyorsan, bende seni seviyorum.
Sevgi içten gelen, planlar ve programlar olmadan, karşılık beklemeden yaşanılan histir. Onu olduğu gibi kabullenme kendinin de olduğu gibi kabullenilmesidir. Sevgi takdir etmektir, güvenmektir, inanmaktır. Sevgi anlayıştır. Sevgi bütün olmaktır. Yanlış bir durum olduğunda cezalandırmak yerine affedebilmektir.
