Tepki versem bile bunun bir şey değiştirmediğini, bir anda o kişinin beni sevmeye ve saygı duymaya başlamasını sağlamadığını yavaşça öğreniyorum. Yavaş fakat emin olarak ilerliyorum.
Bazen durumların kendiliğinden akmasına izin vermenin, insanlar gidecekse zorlamanın gereksizliğini, açıklama sormaya ihtiyaç olmadığını, cevap aramanın peşinde koşmanın anlamsızlığını ve senin olduğun yeri başkasının anlamasının gerekli olmadığını öğreniyorum. Çevremde olan bitenle ilgilenmek yerine kendi içimde olan bitene odaklanmanın daha mutlu bir yaşam fırsatı verdiğini öğreniyorum. Bir şeyleri değiştirmek zorunda olmadan var olmanın hazzını yaşamayı öğreniyorum.
Sağlıklı ve mutlu bir yaşamın anahtarının kendi içimizde olduğunu, odaklanacağımızın yerin uzakta değil kalbimizde var oluşunu hatırlıyorum. Öğrendiğimi sandığım yerde aslında kendimle bağlantı kurarak yeniden hatırladığımı fark ediyorum. Farkındalıkla yaşamın kalitesinin arttığını keşfetmekle her gün mutluluk, sevgi ve huzura dönüşüyor. Her ne yaşanırsa yaşansın! Tepki vermek yerine merkezdeki gücünü yeniden keşfet!!
